De DNRT 8h of Zandvoort vormde het strijdtoneel voor de eerste endurance race van het Spork Racing Team in 2024. Als quasi het enigste Belgische duo hoopten Ken Peeters en Jimmy Adriaenssens de tricolore zwart-geel-rode vlag vastberaden te verdedigen in de Sport klasse. Mits de ervaring die het Antwerpse team met deze wedstrijd heeft, was een goede notering zeker haalbaar.
Ken Peeters nam de start van de wedstrijd en zag de onstuimigheid van de andere deelnemers tegemoet. “Het was al in de openingsfase dat er in Scheivlak iemand de controle over het stuur verloor en de wedstrijd tijdelijk geneutraliseerd diende te worden. Na enkele ronden code 60 hernam de race zich tot een volgende neutralisatie voor een ander incident. Het was al na een klein half uurtje dat we ons voordeel trachtten te halen uit een neutralisatie en ik het stuur doorgaf aan Jimmy.”
Ook Jimmy kreeg de nodige neutralisaties onder de wielen geschoven maar na verloop van tijd kwam er meer vaart in de wedstrijd. De strijd voor de eerste plek brak los en het werd een haasje over waarbij zowel Jimmy en Ken in hun respectievelijke stints het gevecht aangingen met de andere kopstukken in de Sport-klasse. Met herhaaldelijke positiewissels, aan de leiding, dan weer tweede in de achtervolging door een pitstop, weer aan de leiding brak na een zevental uren de eindfase aan.
Bron: RH & TC
Jimmy Adriaenssens “Met inmiddels 7 van de 8 verplichte pitstops achter de kiezen, namen we uiteindelijk de leiding echt in handen en lag de overwinning voor het grijpen. Met een mooie voorsprong op de tweede positie, die overigens nog een extra pitstop diende af te werken, was de opdracht eenvoudig: geen fouten maken, nog eenmaal van piloot wisselen en ‘binnenbollen’. Helaas zag de wagen dat anders…” Op 40 minuten voor het einde, verloor de motor plots drastisch aan kracht. In zesde versnelling buffelend doorheen de Rob Slotemakerbocht, liet de Duitse krachtbron plots het leven en met een piloot, die ergens nog een sprankeltje hoop koesterde op een herstelling in de pits, bracht Jimmy de wagen aan een slakkengangetje binnen in de pits. Echter, het mocht niet zijn. Een snelle diagnose stelde dat de motor ter plekke herstellen onmogelijk was en het 2024-debuut van het duo Peeters-Adriaenssens eindigde in mineur.
“We waren zo dicht bij de overwinning en dan dit… Balen, echt balen is dit.” klonken Peeters-Adriaenssens quasi synchroon. Spork Racing blijft echter niet bij de pakken zitten en gooit de krachtige diesel spoedig op de operatie tafel, het jaar is immers nog lang genoeg om op jacht te gaan naar die welverdiende overwinning!
American Festival Zolder – Nascar Finals, het was binnen dit kader dat het duo Peeters-Adriaenssens hun laatste Belcar Skylimit Sprint Cup wedstrijd van 2023 zou beslechten. Pas halverwege dit seizoen proefden zij op Spa-Francorchamps voor de eerste maal van dit jonge, inmiddels zeer succesvolle sprint-kampioenschap waarna ze ook dit finale weekend te Zolder in hun drukke agenda’s inpasten.
“Vanaf het punt dat we ons halverwege 2023 realiseerden dat onze endurance-geöriënteerde BMW 1.20d toch ook wel wat sprint-capaciteiten bezat en vooral prima in één van de klasses binnen dit kampioenschap paste, zijn we gaan puzzelen om hier wat vaker aan de start te kunnen komen. Spa in juli was een schot in de roos, Zolder in augustus binnen het 24h of Zolder weekend was organisatorisch een no-go, waarop we nu in oktober wel weer van de partij konden zijn. Heerlijk! Wie tegen mij over deze Belcar Sprint Cup praat, doet me steevast wegdromen naar de jaren ’90, waar ik als jongetje van 6 – 7 jaar ’s ochtends de vrienden van men vader de degens zag kruisen in de Starter’s Cup met hun twee-liter VW Golf’s 2 en 3, om dan ’s namiddags men vader aan het werk te zien in de Carglass Cup, Touring Cup, etc. Mooi! Het is ook in dat era dat mijn vader Herman en Ken’s vader Luc Peeters de handen in elkaar sloegen om de legendarische Quick VW Golf 3 zijn faam te laten verwerven. Nét dat maakt onze samenwerking, nu ca. 30 jaar later, eens zo speciaal!” aldus Jimmy Adriaenssens.
Bron: BSSC
Ken Peeters “An sich was de reunie echt wel compleet op dat vlak, men vader Luc, woonachtig te Florida – USA, had de reis naar België gemaakt voor wat quality time met de familie en wanneer beter als tijdens dit finale weekend in Zolder, de plek die hem zelf sportief ook zoveel mooie herinneringen biedt. Maar goed, we zijn hier ook om te racen en niet om jullie te verdrinken in onze nostalgie (lacht). Ik had echt zin om dit weekend eens all-out te sprinten op het circuit van Zolder. Enkele weken terug hebben we nog een uitgebreide testnamiddag ingelegd te Zolder, om ons ervan te vergewissen dat de auto on point was en we snel een sprint-ritme zouden kunnen vinden wanneer het dit weekend om de knikkers zou gaan.”
Beide kwalificaties waren in geen enkel opzicht met elkaar te vergelijken. De eerste kwalificatie werd zaterdagochtend, bijna voor dag en dauw verreden op een ijskoud en nat asfalt. Vanaf dat de wagen buitenreed, was het vechten om ook maar ergens een centimeter grip te vinden, werken om temperatuur in de banden en de remmen te krijgen, maar waarbij uiteindelijk wel een mooie tweede startplek voor de eerste race verzilverd werd. De tweede kwalificatiesessie was er ook eentje buiten formaat, er hing een dreigende bui boven het circuit dus de piloot kreeg de orders meteen aan te vallen en nog voor de bui een kanontijd te zetten. Zo gezegd zo gedaan en nagenoeg de helft van de kwalificatiesessie voerde de Antwerpse #243 de tabellen aan, tot de bui uiteindelijk niet helemaal doorkwam. Toen de kwalificatiesessie abrupt werd afgebroken door een rode vlag en er een ogenschijnlijke pole-posite inzat, moest de meest cruciale snelste ronde worden afgebroken en miste de witblauwe diesel de pole met ca. 6 tienden. Starten vanaf P6 in race 2 werd het eindverdict.
Bron: BSSC
Jimmy Adriaenssens “Met al één zege op zak in Spa eerder dit jaar, hoopten we het potentieel van de BMW 1.20d ook in Zolder gunstig aan te wenden. Mijn uitgangspositie, starten vanop P2 bood perspectieven, maar iedereen weet dat de race eerst nog gereden moet worden natuurlijk. De lichten gingen uit, iedereen lanceerde en iedereen… moest direct in de remmen voor een ongeval. Gele vlaggen, chaos, remlichten, manoeuvres alom, maar we geraakten er zonder kleerscheuren door waarna we de leiding overnamen vlak voordat de safety car werd ingeschakeld. De herstart ging cruciaal zijn, want mijn spiegel liep over van de klasse-concurrentie, allen bloeddorstig azend om de leiding te komen overnemen dus het was duidelijk dat er nog wel wat werk voor de boeg was. Na de herstart kwam ik onder vuur te liggen van een BMW E36 die, met een ogenschijnlijk lichtjes gunstigere BOP, toch wel iets meer reserve had, dus werd het proberen om een fout af te dwingen. We raakten verwikkeld in een intens pur-sang sprint gevecht, mét respect voor ieders materiaal, maar waarbij echt geen duimbreed werd toegegeven! Puur genieten! Uiteindelijk pakten we in de race de overwinning en eigenden we ons weer het maximum van de punten toe. Kon niet beter!”
“De weergoden hadden de tricky condities dit weekend goed verdeeld. Jimmy kreeg spekglad asfalt onder de wielen in de kwalificatie en ik kreeg in race 2 het summum van de Belgische weergrillen voorgeschoteld. Ogenschijnlijk viel er relatief weinig regen in de paddock en ook de wagens in de sessie voor ons, sprayden weinig water op. Ik koos ervoor te starten op semi-slicks en hoe heb ik me die keuze vervloekt… Het circuit was een stuk natter als verwacht, de baan droogde voor geen meter en om er überhaupt snelheid uit te krijgen moest ik best wat risico nemen waarbij ik en de wagen wel heel tailhappy over het Limburgse asfalt gleden. Op zich, het publiek heeft er wel van genoten vermoed ik, zo’n Tokyo-Drift-geïnspireerde BMW 1 die dwars voorbijkomt, maar goed, iedereen weet dat je daar moeilijk potten mee kan breken natuurlijk. Dus na ronde 3 had ik me bij de situatie neergelegd, waarbij ik in de slotfase van de race toch nog de sweetspot van de wagen vond, er überhaupt zelfs de klasse-kampioen nog mee verschalkte, maar helaas geen podium meer wist zeker te stellen. You win some, you lose some… That’s racing! Ik heb in ieder geval bijzonder veel bijgeleerd in deze tricky condities en heb weer een heerlijk raceweekend achter de rug. On to the next!” aldus Ken Peeters.
Bron: BSSC
Zo valt het doek over de Belcar Skylimit Sprint Cup 2023. Met slechts twee deelnames in een kampioenschap over vijf raceweekends wist het duo Peeters-Adriaenssens toch zijn stempel te drukken op het kampioenschap. In een klasse met 17 geklasseerde deelnemers, lanceerden ze zich naar de derde positie in het eindklassement. Wegdromend bij een “what if” als ze het kampioenschap volledig betwist hadden, sleutelt Spork Racing nog aan één potentiële deelname aan een 8 uren endurance op het Nederlandse TT Circuit in Assen of het GP Circuit van Zandvoort. Besluiten ze 2023 op deze high, of gaan ze nog eenmaal maximaal bij onze noorderburen? Time will tell!
25h VW Fun Cup, één van de grootste events die Spa-Francorchamps jaarlijks host. Dat de Spork-armada hier zijn opwachting zou maken in één van de gefeaturede kampioenschappen was zeker, maar de hamvraag was wélk kampioenschap? Hoewel de witblauwe #243 BMW 1.20d eerder een endurance-karakter met zich meedraagt, was de Antwerpse equipe er toch van overtuigd dat ook het snelle sprintwerk tot de mogelijkheden behoorde. Als primeur tekende het duo Peeters-Adriaenssens onder de vlag van Spork Racing Team present in de jonge maar reeds erg succesvolle Belcar Skylimit Sprint Cup. Een kampioenschap dat garant staat voor het betere sprintwerk, deur-aan-deur actie en gevechten op milliseconden voor elke meter asfalt! Pur sang racen, op het legendarische Spa-Francorchamps!
Ken Peeters “Na intern overleg werd besloten dat ik de eerste kwalificatie en de eerste race voor mijn rekening zou nemen, terwijl Jimmy onze belangen in kwalificatie twee en race twee ging verdedigen. Al snel voelde ik me weer helemaal thuis op het Ardeense asfalt, zo goed zelfs dat ik net de normtijd van onze klasse met twee tienden overschreed en hierdoor helaas onze twee snelste rondetijden geschrapt werden. – Een normtijd is een rondetijdslimiet die niet overschreden mag worden, in elke klasse verschilt en het concreet mogelijk maakt om alle wagens in eenzelfde klasse een zekere BOP (Balance-of-Performance) op te leggen waardoor iedereen met gelijke wapens aan de start verschijnt. – Uiteindelijk toonde dit wel meteen onze competitiviteit in de klasse, dus heb ik er niet te lang over gerouwd. All to play for in race 1!”
“Met Ken’s quali in het achterhoofd was ik nog meer gesensibiliseerd om snel, maar voorzichtig te werk te gaan in Q2. Niet alleen wij ontvingen die sanctie voor Q1, maar ook de wagen die tweede kwalificeerde overschreed de normtijd met hetzelfde gevolg. Gestaag bouwde ik mijn quali op en vrijwel onmiddellijk had ik virtueel pole met ongeveer een seconde overschot ten opzichte van de normtijd. Absoluut niet scherp genoeg, dus zoals verwacht zakte ik even weg op de tabellen tot ik ergens een virtuele P5 had staan. Vrij vastberaden, mag je wel zeggen, ging ik men laatste qauli-ronde in met een soort ‘full-send’ mentaliteit… een groene eerste sector, een groene tweede sector,… de kaarten lagen goed en het was een kwestie van de pace scherp te houden totdat… we toch wel P2 pakten met 0,006 seconden achter op pole zeker?! P2, net pole positie gemist met zes duizendsten van een seconde! Echt… zes duizendsten, wat een BOP, wat een competitie, HEERLIJK!” aldus Jimmy Adriaenssens.
Zaterdagvoormiddag: regen, droog, regen, droog, regen,… De eerste race beloofde voor spektakel te zorgen.
Ken Peeters “Mijn jeugdig enthousiasme dat me gisteren in quali 1 men twee snelste ronden had gekost, heb ik vanmorgen bewust thuisgelaten. Race 1 ging er mij eentje worden op strategie. Doordat ik genoodzaakt was om van P7 te starten, had ik me de hele ochtend gefocust op de start. Die was key voor een goede plek, want gezien het natte wegdek en de onvoorspelbare weersomstandigheden, was onmiddellijk aanvallen de boodschap! Ik sloeg erin een gezonde hoeveelheid tractie te vinden en schoot bij de start van P7 recht de top 3 in. Gaandeweg veroverde ik P2, maar aan P1 zag ik meteen dat ik een serieuze kluif zou hebben. Vervolgens een safety car, dan een full-course yellow, de ene neutralisatie na de andere waardoor er relatief weinig racetijd overschoot om echt een verschil te maken. Ook zag ik dat P1, als voorwiel aangedreven wagen, zijn vermogen nog iets beter op de grond kreeg als ik waardoor P1 in deze natte omstandigheden niet haalbaar leek.” Ken controleerde zijn race, verzekerde de tweede plaats en reed verder een dijk van een race tot de hemelsluizen zich helemaal openden in de laatste ronde. Doorweekt, finishte de witblauwe ‘endurance-diesel’ op een mooie tweede plek in zijn allereerste sprintwedstrijd.
“Sprinten… haaa… back to the roots zeg maar. Ik geef toe, ik ruik hier een beetje nostalgie naar de nillies waar ik mijn carrière ooit begon in het kindje van de Belgian Procar, namelijk de BTCSeries (nvdr. Belgian Touring Car Series) waar we ook dat sprintgevoel ervaarden. Ik had er zin in, geloof me vrij! Zij-aan-zij stond ik in race 1 opgelijnd naast P3, met tevens schuin linksvoor mijn doel in zicht: ‘P1’! Ook voor mij ging de start cruciaal zijn. ‘Lights-out’ en de wagen pakte grip, ik sloeg erin de wagen direct van de lijn te krijgen en zag P1 dichterbij komen. Ter hoogte van de startlijn reden we met drie deur-aan-deur en met een kleine voorsprong op P2 en P3 dook ik La Source in. BAM, P1, vroeg op het gas en trachten een gat te slaan door op Raidillon geen meter te laten liggen. Ik wist nog gauw een draft mee te pakken van enkele wagens uit de hogere klasses en tegen dat we de remzone in Combes naderden had P2 toch al ruim 100 meter laten liggen op mij. De race leek me niet meer stuk te kunnen gaan totdat… ze de safety car buiten haalden voor een incident in Combes. Weg voorsprong… zowat mijn hele klasse kwam op mijn achterbumper postvatten, dus de herstart ging opnieuw kritisch zijn. Toen ik Blanchimont uitkwam zag ik de Safety Car binnenrijden en rok de ketting uit, vol op het gas en meters pakken op P2 was de boodschap. Die was helaas ook goed uitgeslapen, want die kwam stevig opzetten bij de herstart maar opnieuw sloeg ik erin om La Source als eerste aan te snijden. Vanaf dan was het controleren.” Jimmy Adriaenssens. Een tiende sneller, even snel, enkele tienden sneller, even snel, er was sprake van een beetje uitlopen, maar ogenschijnlijk bleef P2 druk zetten op de Bayersche diesel. P2 kwam uiteindelijk nooit meer echt binnen striking distance en de #243 scoorde zijn eerste sprint overwinning!
Dit sprintwerk smaakt naar meer, het duo Peeters-Adriaenssens kijkt alvast naarstig in de agenda om te zien of ze dit jaar nogmaals hun opwachting kunnen maken in de Belcar Skylimit Sprint Cup. Na dit geslaagde weekend nestelen zij zich vlijtig mee vooraan in de tussenstand van dit kampioenschap. Het Spork Racing Team bevestigt, de Belcar Skylimit Sprint Cup is een schot in de roos!
Na een succesvolle start in de DNRT endurance in januari eerder dit jaar, keek het duo Peeters-Adriaenssens vol ongeduld uit naar hun eerste 8 uren wedstrijd van 2023. Op 13 mei trok het Antwerpse Spork Racing Team opnieuw richting circuit Zandvoort, maar dit keer met een verse strategie onder de arm en een paar modificaties die de wagen nog wat efficiënter moesten maken in deze lange wedstrijd. In een wedstrijd over die afstand tellen niet alleen regelmaat in de rondetijden, maar ook banden-, brandstof- en remmenmanagement. Zonder de details prijs te geven, was het wel daarmee dat het team een goed gevoel had naar de wedstrijd toe. Met 55 ingeschreven wagen zou de witblauwe Bimmer het strijdtoneel immers delen met 54 anderen die alsook zo hoog mogelijk wilden scoren.
Ken Peeters “Heerlijk te zien dat we het asfalt gingen delen met zoveel deelnemers. Hoe meer wagens, hoe meer gevechten en dus ook meer fun. Met oog op de lange wedstrijd en onze gekozen strategie was het een kwestie van niets te forceren in de eerste ronde en meteen in te zetten op regelmaat en een strak maar ietwat conservatief ritme. Al na enkele ronden kregen we een goed zicht op de performantie van de concurrentie in onze klasse. De oranje Seat waar we in de januari-endurance wedstrijd een hele wedstrijd mee duelleerden, zou dit keer niet onze directe concurrent worden. De competitie kwam uit een andere hoek, namelijk een Mercedes SLK die er meteen een gelijkaardig ritme op nahield en steeds in onze buurt vertoefde. Deze wedstrijd win je natuurlijk niet in de eerste stint, dus strategie bleef key en duelleren zonder forceren was de boodschap!”
“Aanvankelijk werkte de chrono in de wagen niet optimaal, niet elke ronde werd aangetikt waardoor het steeds via de radio-communicatie informeren was naar het ritme. Als je een goed enduranceritme zoekt, banden, remmen en brandstof tracht te managen terwijl je het maximale uit de wagen wil blijven halen, is een chrono in de wagen toch wel je beste vriend. Ronde na ronde streef je efficiëntie na en daardoor heb je die chrono echt nodig. Die helpt je evalueren of je net niet of net wel forceert, of zelfs net wel of net niet teveel doseert… Om die juiste balans te vinden moet je je gevoel kunnen ondersteunen met cjifers.” aldus Jimmy Adriaenssens.
Ongeveer halverwege koers werd de balans opgemaakt betreft de strategie, de vooropgestelde opdracht om voldoende te doseren zonder tijd te laten liggen toonde zich op het scherm. Halverwege de race was het nog steeds haasje over voor de leiding en werd er besloten om tijdig banden te wisselen en iets harder aan te vallen op die nieuwe banden. De eerste set werd afgeschreven na ongeveer 5 uur wedstrijd, wat maakte dat het verbruik van de tweede set over slechts 3 uur gespreid moest worden. Het tempo mocht dus gevoelig omhoog en daar was het duo Peeters-Adriaenssens zeker niet rouwig om!
Ken Peeters “Ik kreeg het stuur overhandigd, geschoeid op nieuw setje rubber en kreeg over de communicatie de duidelijke boodschap dat er mocht aangevallen worden op de nieuwe banden. Een opdracht die ik met plezier ter harte nam om mijn ritme was scherper te zetten. De tijd die we hadden toegegeven op onze concurrent door deze bandenwissel, viel zeker terug te halen en het goede nieuws was dat onze concurrent voor de leiding op dat moment nog geen banden gewisseld had!”
Gestaag roomde Ken de seconden af tot op het punt dat de concurrentie ook de pits indook voor banden… én remmen!
“Na die pitstop van de concurrentie kwamen we comfortabel aan de leiding te liggen en net toen ik het stuur overnam zag ik onze concurrent in de verte voor me rijden. Na een korte communicatie met de pits bleek dat we op dat punt net geen twee ronden voorsprong hadden en we onze directe concurrent dus op twee ronden achterstand zouden gaan zetten. Langzamerhand kroop ik dichter bij en telkens we met wat verkeer moesten worstelen… en verkeer was er genoeg met 55 wagens op de baan… slonk de afstand tussen mij en de Mercedes gestaag. Hoewel de Mercedes twee ronden achterstand had, verkocht hij zijn huid duur en reden we een halve ronde praktisch zij-aan-zij om de Mercedes zich dan toch gewonnen te moeten zien geven. Het gevecht was eerlijk en heerlijk, pur sang racen met een goede portie respect!” aldus Jimmy Adriaenssens.
Het was Ken Peeters die de laatste stint voorgeschoteld kreeg en de wagen naar het podium hoorde te rijden. Het zou een lange stint worden gezien de gekozen strategie door de race heen, maar toen er kort voor het einde een gigantisch oliespoor getrokken werd door een andere deelnemer, besloot de wedstrijdleiding om de wedstrijd rood te vlaggen. Einde race, klassement opmaken en geen herstart. Op zich geen issue voor het duo Peeters-Adriaenssens die het harde werk van zichzelf en hun team meteen cashten door de overwinning te pakken! Tweemaal gespeeld en tweemaal gewonnen in 2023. Inmiddels maakt het team zich klaar voor haar volgende wedstrijd binnen de eigen landsgrenzen. In juli vormt Spa-Francorchamps het strijdtoneel voor de witblauwe diesel, dit keer binnen het kader van het BGDC-kampioenschap.
28 januari, 0°C, Circuit Zandvoort. Voor het eerst in de geschiedenis trad het Spork Racing Team zo vroeg op het jaar aan voor haar eerste wedstrijd van het seizoen. Een wedstrijd in de lage landen, onder een heerlijk winterzonnetje, verreden over 330 minuten vormde het strijdtoneel. Wat beter als meteen een mooie winter endurance wedstrijd om het autosportseizoen aan te vatten. De witblauwe BMW 1.20d die in september in het Duitse Hockenheim door mechanische pech niet zijn volledige potentieel had kunnen tonen, was voorzien van een verse krachtbron en klaar om sterk voor de dag te komen in Zandvoort!
Ken Peeters “Tijdens de kwalificaties werd al snel duidelijk dat onze snelle diesel in topvorm verkeerde want we claimden een sterke 24e plaats op de grid. Met een deelnemersveld van 42 wagens was de DNRT-organisatie er wederom in geslaagd een breed scala aan wagens aan te trekken. Ik nam om 10.30u de start en in alle eerlijkheid…ik ben ooit al beter weggekomen. Het was moeilijk temperatuur in de banden te krijgen en het koude rubber kreeg het vermogen niet op het asfalt weggezet waardoor ik initieel enkele deelnemers aan me voorbij moest laten gaan. Een endurance race wordt echter niet bij de start gewonnen maar wel op regelmaat en een goede strategie. Na enkele rondjes draaiden de wagen en ikzelf als een Zwitsers uurwerk, steeds dezelfde rondetijden zonder ook maar ergens te pushen tot het tijd was om het stuur door te geven aan men co Jimmy.”
Jimmy Adriaenssens “Wat kriebelde het om weer in Zandvoort aan de slag te gaan. Hoewel we niet vaak geconfronteerd worden met zulke koude temperaturen is het toch iets waar je altijd je voordeel mee kan doen. Koude lucht betekent veel zuurstof en veel zuurstof betekent veel vitamientjes onder je rechtse voet. Je hoeft maar twee ronden te rijden om te voelen of alles die dag in de plooi gaat vallen of niet. Vandaag was zo’n dag. De auto toonde potentieel, Ken toonde potentieel, ons pakket zag er goed uit ten opzichte van de concurrentie en wat voelt er nu beter om je eerste stint aan te vatten als zoiets? Zonder te willen pochen denk ik dat het me amper 5 rondjes heeft geduurd om men endurance ritme voor die dag te vinden, heerlijk!”
Al snel werd het middag en was het tijd voor de verplichte pauze van een uur. Ken Peeters voltooide de derde en laatste stint in het eerste deel van de race, waarna de race werd onderbroken en terug zou worden aangevat om 13.00u. Dat het DNRT kampioenschap creatief kan omspringen met haar wedstrijd formats is al eerder gebleken. Het zijn die net die dingen die het tot zo’n aangename organisator maken!
“De herstart mocht ik voor mijn rekening nemen, de herstart was dit keer ietwat origineel, namelijk onder een code 60 situatie. Wat wil zeggen dat alle wagens die op de grid over de middag in parc fermé stonden op gang getrokken werden onder een geneutraliseerde situatie totdat de lichten op groen gingen. Zoals wel vaker bij een code 60 herstart, kan je véél winnen of verliezen. Op het moment dat de lichten op groen gaan moet alles goed zitten, juiste versnelling, juiste toerental, juiste focus, bij voorkeur zit je net op een recht stuk en wees maar zeker: de puzzel viel in elkaar! Vlak na de Vodafone bocht sprong het op groen en lanceerden we ons voor alweer 4 uren racen!” aldus Jimmy Adriaenssens.
De witblauw getooide #43 nam de leiding in de klasse en trachtte een gat te slaan ten opzichte van de Seat van Team Molenaar. Een tegenspeler die ook erg sterk scoort qua strategie en regelmaat.
Ken Peeters “De hele namiddag was het een spelletje haasje-over met de Seat. Doordat die Seat iets minder vermogen aan de dag legt, bijgevolg ook lager in verbruik rijdt en minder tijd verliest onder het tanken was het voor ons key om vooral op circuit ons verweer sterk te maken. We zagen dat we steeds 1 tot 2 seconden goedmaakten per ronde, maar wel tijd moesten teruggeven door extra te tanken, wat maakte dat een overwinning haalbaar was, maar zeker niet vanzelf kwam.”
“We brachten last-minute nog wat wijzigingen aan in onze pitstop-strategie en het was pas in het laatste uur dat we de overwinning echt begonnen te ruiken. We konden onze laatste pitstop exact in een neutralisatie uitvoeren terwijl dit voor onze directe concurrent geen optie was. Op ongeveer een half uur voor het einde was het zover, de Seat dook de pits in voor een rijderswissel en bij het buitenrijden zag ie ons aan de andere kant van de pitmuur de leiding nemen. Het had wat weg van een scène uit de Netflix-serie Drive to Survive eigenlijk! Vanaf dan was het controleren, we doken het laatste half uur in met een kleine voorsprong en de enige opdracht die me restte was de overwinning thuis te brengen.” Jimmy Adriaenssens.
De witblauwe diesel controleerde de situatie en om stipt 17.00u pakte het Spork Racing Team haar allereerste overwinning in het DNRT kampioenschap! Wat overigens nog sterker was, was dat de nummer 43 ook alle wagens uit de hogere Supersport klasse achter zich liet en algemeen 12e finishte van de 42 deelnemers! Een succes van formaat en vooral een overwinning die smaakt naar meer!
Hockenheim, 17 september: na een erg geslaagd weekend in de 100 Series by BGDC op het circuit van Spa‐Francorchamps eerder in juli trok het Antwerpse Spork Racing Team met rijdersduo Peeters‐Adriaenssens dit keer richting de Duitse Hockenheimring. Het circuit, dat voor beide piloten nog onontgonnen gebied was, beloofde alvast een mooie uitdaging te worden. Op zaterdagochtend trokken Peeters‐Adriaenssens meteen ten strijde tijdens de kwalificatiesessie, wat voor hen ook meteen de eerste kilometers betekenden op dit nieuwe stuk asfalt.
Jimmy Adriaenssens “Ook al weet je mits virtuele trainingen prima hoe een circuit ligt, de eerste keer de baan op gaan in realiteit biedt toch vaak een heel ander perspectief. De wagen waar je in rijdt, de baancondities, de buitentemperatuur en wat nog, hebben allen hun invloed op rempunten, bochtensnelheden, apex etc. Iets wat me bijvoorbeeld erg opviel was hoe laat de apex bijvoorbeeld lag in bepaalde bochten. Beeld je in dat je een bocht nadert, afgaand op het beeld dat je dan voor je ziet initieel een inschatting maakt van je entry‐speed en waar je de apex ergens moet gaan leggen en je dan merkt dat de bocht na je ingeschatte apex toch nog een stuk doordraait. Ofwel is het gewoon al een tijdje geleden sinds ik een nieuw circuit aanvoelde, ofwel typeert dat de Hockenheimring. Het was speciaal en bood zeker de nodige uitdaging!”
Ken Peeters “De fun‐factor op dit circuit is serieus aanwezig, ik had in de kwalificaties hetzelfde gevoel als Jimmy en wat ik daar zeker nog aan moet toevoegen is dat dit circuit zeker perspectieven bood voor de wedstrijd zelf. Ik nam de start van de wedstrijd voor mijn rekening en als jij net diegene bent die het meest of snelst kan inspelen op dit nieuwe en ook wel eerder atypische circuit, dan ben je ook meteen de persoon die het snelst een goed wedstrijdritme kan vinden. Doordat het circuit voor vele andere deelnemers eveneens een première was, konden we ons vanaf de start meteen meten met de intrinsiek snellere wagens. De eerste twintig minuten wedstrijd bleef de groep waarin ik streed mooi bij elkaar zitten en was het een kwestie van maximaal te profiteren, aanvallen waar mogelijk en onze huid duur te verkopen.” De witblauwe ‘Bayerische’ bolide maalde rond na ronde af terwijl er onheilspellende wolken het circuit naderden. De wedstrijd zou klaarblijkelijk niet 100% droog verreden worden, laat staan dat het een milde regenbui zou worden. Gefocust bleef het team de buienradar volgen, doch bleef Ken’s stint geheel droog. Toen het tijd begon te worden voor de eerste verplichte pitstop en er voorlopig geen regen doorkwam, werd de 1.20d binnengeroepen om meteen een pilotenwissel door te voeren. Jimmy nam het stuur over en zou mikken op een stint van 100 minuten.
“Zo gauw de regen er begon door te komen, was het niet in die mate dat het veel invloed had op de rondetijden. De baan werd bevochtigd, maar we konden niet spreken van echt water of plassen op de baan. Ik kon vlot ritme houden en kon zonder forceren, mits wat finetunen van de rijlijnen, naderen op de tijden die we in de kwalificatie lieten optekenen. Hoe heerlijk voelt het om goeie tijden op te tekenen terwijl je eigenlijk ‘relaxt’, zonder te forceren onderweg bent… Magisch. Dat juiste ritme vinden op een nieuw stuk asfalt, heerlijk. Het kwam voor mij dan ook als een complete verrassing dat ik halverwege mijn stint bij het uitkomen voor de eerste bocht plots het vermogen van de motor voelde wegvallen. Meteen had ik het gevoel dat de wagen hetzelfde probleem onderging als enkele jaren terug in Zandvoort. Onregelmatig vermogen, opbouwende rook achter de wagen,… Ik trachtte nog om de pits te bereiken, maar toen de rook te hevig werd heb ik de wagen aan de kant gezet. Toen ik het contact aflegde, bleef de motor draaien en sputteren. Op dat punt was de diagnose al gesteld, motor stuk en hij zoog zijn eigen smeerolie aan waardoor ie uit zichzelf bleef draaien. Voordat ie op hol kon slaan, heb ik de motor tot stilstand geremd en was het finaal einde verhaal. Echt zonde…” aldus Jimmy Adriaenssens.
Ongeacht deze DNF werd het duo Peeters‐Adriaenssens wel nog geklasseerd en graaiden ze nog snel enkele punten mee voor het kampioenschap. Een geluk bij een ongeluk, doch biedt dat natuurlijk weinig troost. Inmiddels is de wagen in herstelling om spoedig weer zijn witblauwe livery te kunnen gaan verdedigen. Op naar volgende successen!
In juli ging het duo Peeters-Adriaenssens aan de slag in Spa-Francorchamps met het Spork Racing Team. Zij tekenden in voor twee wedstrijden over elk honderd minuten uit de 100 Series in het BGDC-kampioenschap. De BMW E87 1.20d ademt endurance-racen, wat deze combinatie ongemeen interessant maakt. De wedstrijden werden verreden tijdens het weekend van de 25h VW Fun Cup met zowel op vrijdag als op zaterdag één wedstrijd.
Jimmy Adriaenssens nam de gehele eerste wedstrijd voor zijn rekening en verheugde zich op het afwerken van deze lange stint. “Reeds in de kwalificatie boezemde de wagen enorm veel vertrouwen in. De BMW toonde zich sterk en vooral stabiel op het bijzonder hete asfalt. Bij zomerse temperaturen is het steeds even aftasten hoe de wagen hiermee omgaat, maar de diesel liet zich prima pushen waar nodig. We kwalificeerden ons te midden van meerdere potentieel snellere wagens, dus we wisten dat de start voor enige hectiek kon zorgen.”
Uiteindelijk bleken alle chauffeurs zich ervan te vergewissen dat een gecombineerde race over 100 + 100 minuten niet gewonnen zou worden bij de start van de eerste wedstrijd, dus alle wagens gingen met het nodige respect doorheen de eerste bocht. “Mijn opdracht was duidelijk, een strak ritme aanhouden, niets forceren gezien de hoge buitentemperaturen en maximaal profiteren van het wedstrijdverloop. Met maximaal profiteren bedoel ik de verplichte pitstop uitvoeren op het moment dat er het minste tijd mee verloren zou gaan, bijvoorbeeld onder een safety car procedure.” Zogezegd zo gedaan, nadat de wedstrijd goed op gang was gekomen bood er zich een safety car aan omwille van een Porsche die tot stilstand was gekomen na ‘Double Gauche’ én een BMW E46 die onfortuinlijk de controle was verloren aan Blanchimont met een aanrijding tot gevolg. Jimmy dook meteen de pitstraat in voor de verplichte pitstop om maximaal te profiteren van de traagrijdende wagens achter de safety car. “Helaas kon ik de baan net niet vervoegen voordat de safety car passeerde en was de winst beperkt, doch met de meters die we hadden gewonnen positioneerden we ons hoger in de ranking.”
De tweede wedstrijd op zaterdag werd gestart onder volgorde van de eindrangschikking uit de eerste wedstrijd op vrijdag. Ken Peeters “Ook ik verheugde me op de lange tracktime die deze race met zich ging meebrengen en eveneens mijn opdracht was eenvoudig: een strak ritme rijden, niets forceren en profiteren van het wedstrijdverloop.” De warmte temperaturen eisten ook in deze wedstrijd hun tol van mens en machine want reeds vroeg in de wedstrijd kwam er een safety car procedure op gang. “Initieel leek het een korte safety car procedure te worden, echter bleek na één ronde toch dat de bergingswerken wat langer zouden duren. Op de valreep besloot ik binnen te komen en de verplichte pitstop af te werken.” Dit keer lukte het wel om net voor de safety car de baan op te komen en was deze pitstop een schot in de roos. De snelle diesel kwam voor de safety car de baan op en kon zo de wedstrijd vervoegen in dezelfde ronde als zijn tegenstanders. Na driekwart wedstrijd werd duidelijk wat de winst was van deze goedgeplaatste pitstop en schoot de wit-blauwe diesel omhoog in de rankings. De 1.20 d pakte een 17e plaats overall en finishte als winnaar in de klasse. Dat de puzzel mooi in elkaar viel was een feit en het duo Peeters-Adriaenssens kon met de nodige trofeeën, een goed gevoel en een berg motivatie om volgende keer weer te scoren, huiswaarts keren!
Neem zeker een kijkje naar volgend videoverslag van de wedstrijd
Na twee succesvolle 8 uren endurance wedstrijden die het duo Peeters-Adriaenssens met het Spork Racing Team eerder dit jaar hebben afgewerkt, was het ‘Game on!’ voor de derde en laatste 8h endurance race in het DNRT-kampioenschap. Aangezien de gifgroene BMW 1.20d gevoelsmatig niet meer over zijn volle vermogen beschikte tijdens de vorige wedstrijd, moest deze in de ateliers van Spork RT de operatietafel op. Na tal van sweeps en onderzoek bleek de turbodruk geen correct verloop meer te kennen: las de regeling verkeerde signalen in, was er een lek, was er een mechanisch probleem,…? Onderzoek moest het uitwijzen.
“Na meerdere trial-and-errors bleek het probleem alvast niet sensor- of regeling gebonden, waardoor er uiteindelijk slechts twee pistes overbleven. Ofwel een opstopping in de uitlaatlijn die de gasafvoer hypothekeerde ofwel een mechanisch probleem met de turbo. Nadat de uitlaatlijn ok bleek, was het de opdracht om de turbo uit te bouwen en geheel te demonteren. Verdict: het variabel schoepensysteem aan de uitlaatturbine was stukgelopen. Dat maakte dat er op hoge toeren nog wel wat vermogen gevonden kon worden, maar dat het koppel onderin nagenoeg onbestaande was. De turbo vernieuwen was de boodschap.” aldus teammanager Herman Adriaenssens.
Ken Peeters “Verheugd te horen dat het euvel opgelost was, kon ik niet wachten om de teugels van 1.20d aan te trekken in Zandvoort! Al meteen bij het uitrijden van de pits voor de opwarm- en formatieronde, werd duidelijk dat alle paardjes terug onder de motorkap zaten, problem solved! What a difference a turbo makes! Door de regenval van de afgelopen dagen en de lage temperatuur in de ochtend lag de baan er bij het aanvangen van de race spekglad bij. De start typeerde zich als voorzichtig, dus het was duidelijk dat alle rijders eieren voor hun geld kozen op deze spekgladde ondergrond. Ook de 1.20d was bijzonder tailhappy, maar wel op een controleerbare manier.” Gestart op de 35e plek, wist Ken al snel zijn plaats op te eisen in de top 30. “De BMW 1.20d sneed als een mes en ook mijn volgende stints verliepen met uitzondering van een paar kleine tikjes, zonder enig probleem. Na 45 minuten kwam ik de pits opzoeken om het stuur door te geven aan Jimmy.”
“Op een opdrogende baan bood de wagen enorm veel vertrouwen, dus het was niet moeilijk om snel een goed endurance ritme te vinden. Na enkele ronden bleken we ook op het droge enorm competitief. Met een normtijd van 2.04 in de klasse merkten we dat we daar steeds heel dicht op zaten. Meer nog, in geval van een paar goede tows/slipstreams op de rechte lijnen was het zelfs flirten met 2.03.9. Gaandeweg baanden we onze weg door het veld om zelfs top 15 algemeen te rijden in een veld van 55 wagens en daar het gevecht aan te gaan met P1 in de klasse. Het was duidelijk dat de leidende wagen in onze klasse geen duimbreed zou toegeven en dat het close racing werd voor P1! Zo close zelfs dat het in de Hugenholtzbocht tot een licht contact kwam. Bij het uitaccelereren wenste P1 zijn acceleratielijn zo recht mogelijk te leggen, zonder zich ervan te vergewissen dat ik die lijn al had opgeëist. Kan gebeuren, al ontbrak het die deelnemer daarna wel een beetje aan sportiviteit nvdr. Dit gezegd zijnde was het inhaalmanoeuvre geslaagd en namen we de leiding in de klasse over.” aldus Jimmy Adriaenssens.
Vervolgens volgde een soort haasje-over omwille van pitstopstrategieën, op het moment dat Spork Racing de leiding nam moesten zij nog een geplande pitstop afwerken wat hen terug op ongeveer een minuut achterstand bracht ten opzichte van de leider. Daarna kwam de leider binnen en wisselden de posities zich weer.
Ken Peeters “Het stond in de sterren geschreven dat het laatste half uur voor spanning ging zorgen. De voorsprong van P1 smolt als sneeuw voor de zon en de kans tot overwinning liet zich voelen tot…teammanager Herman tijdens een pitstop een lek in de radiator vaststelde. Mijn eerste gedachte was “over and out”, maar aangezien de schade aan een secundaire waterradiator was, kon deze mits een snelle noodherstelling gebypasst worden.”
Jimmy Adriaenssens “Ik ging na deze pilotenwissel en noodherstelling de baan op, maar moest noodgedwongen opnieuw de pits opzoeken omdat de motor warmliep. Een extra herstelling verhielp dit euvel, maar de overwinning was niet meer in zicht. Na een korte en kletsnatte stint op toch wel het scherp van de snee kwam ik binnen voor de laatste pilotenwissel, opdat Ken de wedstrijd kon vervolmaken.”
Ken Peeters “Bij het buitenrijden van de pitlane kwam een directe concurrent, een BMW 1.30i, me voorbijgereden. Het doel was dus onmiddellijk duidelijk, inhalen en afstand trachten te nemen. Bovenop Scheivlak vond ik buitenom de nodige grip en kon ik het nummer 173 achter me laten. Ik had dan ook vrij snel het juiste tempo gevonden om onze 3de plaats veilig te stellen en geen onnodige risico’s meer te nemen. Op sommige plaatsen was het circuit middels de regen alweer spekglad geworden. Stipt 17u nam ik met een grote glimlach de geblokte vlag. Derde podium dit jaar en het nodige vertrouwen getankt voor de komende races.”
Het is duidelijk dat de wedstrijd mooie perspectieven bood, maar dame fortuna besliste er helaas anders over. De derde plek was een feit en het is gewoonweg prachtig om te zien dat deze wedstrijd over 8 uren, beslist zou zijn geworden in het laatste half uur. Heerlijk racen, wees daar maar zeker van!
Wens je graag zelf te zien wat er stuk is gegaan in de turbo? Kijk dan naar naar volgende video:
Neem ook zeker een kijkje naar volgende Youtube #short voor enkele sfeerbeelden van de wedstrijd:
Juli stond voor het DNRT kampioenschap en Spork Racing in teken van de tweede 8h endurance wedstrijd van 2021. Terwijl het duo Peeters-Adriaenssens in de eerste wedstrijd beslag wisten te leggen op een derde plek was de ambitie dan ook om het dit keer nog beter te doen. Met de gifgroene BMW 1.20d zakten zij af naar het Circuit van Zandvoort voor een nieuwe wedstrijd over 8 uren.
“Consistentie is key,
zoveel is duidelijk. Elke seconde die je verliest kan het verschil maken over
de gehele wedstrijd. Onze strategie was dan ook, de pitstops daar waar mogelijk
te laten gebeuren onder code 60 en verstandig om te springen met de
tankbeurten. Gezien de zuinigheid van de wagen hoefden we niet elke keer een
tankbeurt uit te voeren tijdens de pilotenwissel, dus mits een goede
voorbereiding en de nodige fallback scenario’s vatten we de wedstrijd aan. De
beginfase van de wedstrijd verliep dit keer een stuk minder chaotisch en
aanzienlijk meer beheerst als tijdens de eerste wedstrijd. Al snel vond
iedereen zijn plek in het veld en konden we de ronden opstapelen.” Aldus Ken
Peeters die vijf van de negen stints zou afwerken.
Jimmy Adriaenssens
“Zoals mijn collega aanhaalt, is consistentie inderdaad key. Daarnaast zou dit
ook een 100% droge wedstrijd worden, wat impliceerde dat bandenslijtage een
belangrijke factor zou zijn. Aangezien het DNRT kampioenschap een iets duurzamere
semi-slick oplegt, beperk je het aantal bandenwissels aanzienlijk tijdens zo’n
endurance wedstrijd. Doch elke ronde opnieuw was het aan de piloot om een
evenwicht te zoeken naar het maximaal haalbare uit de 1.20d en tevens niet te
erg te flirten met de limieten van het rubber. Op zich is de wagen een beetje
underpowered ten opzichte van de andere wagens in de klasse, dus was racen op
strategie bijzonder belangrijk. Een gegeven dat je in gevechten met snellere
wagens blijvend moest in acht nemen, maar tegelijk toch geen afbreuk deed aan
de fun factor. Hetgeen anderen wonnen op de rechte lijnen, haalden wij in de
technischere stukken dan weer terug. Heel deze mix is achteraf gebleken een
opdracht waar we als duo goed in geslaagd zijn, we moesten immers enkel vooraan
één bandenwissel uitvoeren, we konden zo onze pittime beperken en dat liet zich
al snel voelen in de tabellen.”
Na 480 minuten, ruim 800 wedstrijdkilometers bleek de voorbereiding en consistentie zich te lonen. De Antwerpse BMW 1.20d met duo Peeters-Adriaenssens pakte het zilver en kon met een voldaan gevoel terug naar België afreizen. In het najaar staat er nog één 8h DNRT endurance wedstrijd op de planning en na een derde, daarna tweede plek te halen zijn de ambities uiteraard… het hoogste schavot te mogen betreden!
Zaterdag 8 mei 2021 stond de eerste endurance wedstrijd dit seizoen van het duo Peeters-Adriaenssens op de planning. In de gekende gifgroene BMW 1.20d verdedigden zij de kleuren van het Antwerpse Spork Racing Team over een acht uur durende wedstrijd in het Nederlandse DNRT kampioenschap. Na een winter van variërende Corona-maatregelen, waren de rijders en het team verheugd zich weer volop te kunnen focussen op de autosport en een gooi te doen naar een mooie eindklassering op Circuit Zandvoort.
Ken Peeters nam de start van de wedstrijd voor zijn rekening: “Hoewel een endurance wedstrijd over acht uur niet gewonnen zal worden in de eerste ronde of de eerste stint, was de ambitie en de vechtlust van menig rijder duidelijk te merken. Onstuimige en iets minder beredeneerde aanvallen werden geplaatst in het deelnemersveld en dus was het een kwestie van de kat uit de boom te kijken. De sterkte van onze formatie zit hem overwegend in de pitstopstrategie, gezien de zuinigheid van onze dieselaangedreven krachtbron, dus werd het de gehele wedstrijd taak om te doseren, goed ritme te houden, de pitstops zo kort mogelijk te houden en hopelijk via die weg hier en daar te profiteren van een ‘code 60’. De onstuimigheid typeerde zich verrassend genoeg wel enkel in het eerste en laatste wedstrijduur, doorheen de wedstrijd zelf was er meer voorzichtigheid geboden in het veld, dus konden we onze strategie probleemloos waarmaken.”. Aldus de Schildenaar die vijf van de negen stints voor zijn rekening nam.
Jimmy Adriaenssens: “Het was een race naar mijn hart, stints op het droge, stints in de overgang en stints in de stroelende regen. Ik heb genoten! De intrinsieke snelheid die de wagen een klein beetje mist ten opzichte van de andere deelnemers uit de klasse, kon je in de regenomstandigheden volledig wegcijferen. Mits een defensieve lijn en vooral het constant zoeken naar de stukken asfalt die het meeste grip boden, konden we steeds in de top 3 vechten voor de knikkers. Ik heb vooral ook mijn lol gehad in het opheffen van de vele ‘code 60’s’. Hoe vaak de rijders voor en achter mij onoplettend te laat op het gas gingen toen de groene vlaggen werden bovengehaald, bizar! Wetende dat iedereen vaak strijdt voor seconden en dan zoveel laat liggen bij herstarts, ongelooflijk. Je moet er echt je voordeel mee doen. Het is ook omwille van het totaalplaatje dat we in de eindnotering de derde plaats hebben kunnen binnenrijven met slechts 56 seconden voorsprong op plaats 4. Een welgemeende dank dus aan het Spork Racing Team en Ken Peeters voor de topjob die ze leverden! Rust roestte duidelijk niet deze winter, kudos!”
Het duo Peeters-Adriaenssens behaalde dus een mooie derde plaats in de klasse en een 18e plek in de generale rangschikking van 50 wagens. Uiteraard smaakt dit naar meer en binnenkort tekenen ze present voor de volgende DNRT 8h wedstrijd. Klaar voor hopelijk meer silverware!
