Hockenheim, 17 september: na een erg geslaagd weekend in de 100 Series by BGDC op het circuit van Spa‐Francorchamps eerder in juli trok het Antwerpse Spork Racing Team met rijdersduo Peeters‐Adriaenssens dit keer richting de Duitse Hockenheimring. Het circuit, dat voor beide piloten nog onontgonnen gebied was, beloofde alvast een mooie uitdaging te worden. Op zaterdagochtend trokken Peeters‐Adriaenssens meteen ten strijde tijdens de kwalificatiesessie, wat voor hen ook meteen de eerste kilometers betekenden op dit nieuwe stuk asfalt.
Jimmy Adriaenssens “Ook al weet je mits virtuele trainingen prima hoe een circuit ligt, de eerste keer de baan op gaan in realiteit biedt toch vaak een heel ander perspectief. De wagen waar je in rijdt, de baancondities, de buitentemperatuur en wat nog, hebben allen hun invloed op rempunten, bochtensnelheden, apex etc. Iets wat me bijvoorbeeld erg opviel was hoe laat de apex bijvoorbeeld lag in bepaalde bochten. Beeld je in dat je een bocht nadert, afgaand op het beeld dat je dan voor je ziet initieel een inschatting maakt van je entry‐speed en waar je de apex ergens moet gaan leggen en je dan merkt dat de bocht na je ingeschatte apex toch nog een stuk doordraait. Ofwel is het gewoon al een tijdje geleden sinds ik een nieuw circuit aanvoelde, ofwel typeert dat de Hockenheimring. Het was speciaal en bood zeker de nodige uitdaging!”
Ken Peeters “De fun‐factor op dit circuit is serieus aanwezig, ik had in de kwalificaties hetzelfde gevoel als Jimmy en wat ik daar zeker nog aan moet toevoegen is dat dit circuit zeker perspectieven bood voor de wedstrijd zelf. Ik nam de start van de wedstrijd voor mijn rekening en als jij net diegene bent die het meest of snelst kan inspelen op dit nieuwe en ook wel eerder atypische circuit, dan ben je ook meteen de persoon die het snelst een goed wedstrijdritme kan vinden. Doordat het circuit voor vele andere deelnemers eveneens een première was, konden we ons vanaf de start meteen meten met de intrinsiek snellere wagens. De eerste twintig minuten wedstrijd bleef de groep waarin ik streed mooi bij elkaar zitten en was het een kwestie van maximaal te profiteren, aanvallen waar mogelijk en onze huid duur te verkopen.” De witblauwe ‘Bayerische’ bolide maalde rond na ronde af terwijl er onheilspellende wolken het circuit naderden. De wedstrijd zou klaarblijkelijk niet 100% droog verreden worden, laat staan dat het een milde regenbui zou worden. Gefocust bleef het team de buienradar volgen, doch bleef Ken’s stint geheel droog. Toen het tijd begon te worden voor de eerste verplichte pitstop en er voorlopig geen regen doorkwam, werd de 1.20d binnengeroepen om meteen een pilotenwissel door te voeren. Jimmy nam het stuur over en zou mikken op een stint van 100 minuten.
“Zo gauw de regen er begon door te komen, was het niet in die mate dat het veel invloed had op de rondetijden. De baan werd bevochtigd, maar we konden niet spreken van echt water of plassen op de baan. Ik kon vlot ritme houden en kon zonder forceren, mits wat finetunen van de rijlijnen, naderen op de tijden die we in de kwalificatie lieten optekenen. Hoe heerlijk voelt het om goeie tijden op te tekenen terwijl je eigenlijk ‘relaxt’, zonder te forceren onderweg bent… Magisch. Dat juiste ritme vinden op een nieuw stuk asfalt, heerlijk. Het kwam voor mij dan ook als een complete verrassing dat ik halverwege mijn stint bij het uitkomen voor de eerste bocht plots het vermogen van de motor voelde wegvallen. Meteen had ik het gevoel dat de wagen hetzelfde probleem onderging als enkele jaren terug in Zandvoort. Onregelmatig vermogen, opbouwende rook achter de wagen,… Ik trachtte nog om de pits te bereiken, maar toen de rook te hevig werd heb ik de wagen aan de kant gezet. Toen ik het contact aflegde, bleef de motor draaien en sputteren. Op dat punt was de diagnose al gesteld, motor stuk en hij zoog zijn eigen smeerolie aan waardoor ie uit zichzelf bleef draaien. Voordat ie op hol kon slaan, heb ik de motor tot stilstand geremd en was het finaal einde verhaal. Echt zonde…” aldus Jimmy Adriaenssens.
Ongeacht deze DNF werd het duo Peeters‐Adriaenssens wel nog geklasseerd en graaiden ze nog snel enkele punten mee voor het kampioenschap. Een geluk bij een ongeluk, doch biedt dat natuurlijk weinig troost. Inmiddels is de wagen in herstelling om spoedig weer zijn witblauwe livery te kunnen gaan verdedigen. Op naar volgende successen!
