Afgelopen weekend stond op voor de eerste beproeving in de Belgian Touring Car Series. De kwaliteiten van de teams en respectievelijke piloten werden onder de loep genomen in twee races van elk 90 minuten. Het Spork Racing Team dat zoals eerder aangekondigd met twee witrode bolides zou deelnemen had alles tot in de puntjes voorbereid. Met het warme weer wisten ze dat het meer de kwestie was zuinig te rijden op de banden en remmen en dus op tactiek het verschil te maken. Dit werd duidelijk aangetoond met de snelle pilotenwissels en scherpe rondetijden. Jimmy Adriaenssens – David William Nye bestuurden Seat Leon Supercopa n°45, terwijl Wim De Graef – Gunther De Maeijer hun kunsten exploiteerden in Supercopa n° 51.
Jimmy tekende op voor de start van de eerste race: “Ik kwam goed van de lijn af maar kon in de start helaas het verschil nog niet maken. Ik werd op de eerste rechte lijn vrijwel onmiddelijk richting de muur geduwd en moest onherroepelijk gas terugnemen om een fatale afloop te vermijden. Ik wist uiteraard onmiddelijk wat voor vlees ik in de kuip had op de wagen voor mij en wist dat het een kwestie was van in een flits deze Supercopa te passeren. Terwijl ik de geschikte moment afwachtte voor een aanval maakte mijn voorligger reeds een grandioze fout. Doordat hij zo geconcentreerd was op zijn verdediging miste hij zijn remzone aan de ‘Rea-bocht’ en boorde zich voluit in de voorliggende Supercopa. Over-en-out, wat mij een winst van twee posities opleverde. Na een vijftal ronden reeds voelde ik dat er bij de wagen sporadisch vermogen wegviel, hoewel de parameters op de AIM-logger normaal bleken verloor de wagen duidelijk aan kracht. Al vlug had ik door dat het een ontstekings-probleem betrof. Nadat ik dit had doorgegeven aan de pitcrew stonden zij tijdens de pilotenwissel klaar met de nodige wisselstukken. Ondanks de razendsnelle herstelling vielen we toch twee plaatsen terug in de Seat-klasse. Mijn Engelse co-equipier wist onmiddelijk dat er een zware taak op zijn schouders rustte.”
David W. Nye: “Na de pilotenwissel kwam ik als vijfde de baan op. Ik voelde onmiddelijk dat Jimmy de wagen zo goed mogelijk gespaard had, wat het mij mogelijk maakt de laatste 45 min elke laatste seconde uit de wagen te persen. Blijkbaar maakte ik ronde per ronde enkele seconden goed en zo kwam er uiteindelijk toch misschien een podium in zicht.” David had slechts enkele ronden nodig om de wagen naar een vierde positie te loodsen. Vanaf daar kwam het echte werk aan bod. Supercopa n° 51 van het duo De Graef – De Maeijer reed in derde positie toen David W. kwam opzetten. Wim De Graef, die trots op zijn derde positie achter het stuur zat wist dat hem een zware taak stond te wachten. Wim De Graef: “Toen ik de n° 45 in mijn achteruitkijkspiegel zag verschijnen wist ik dat het erom ging spannen. Met nog meer als 20 minuten race was het echt de kwestie mijn podium zo hard mogelijk te verdedigen. Ronde per ronde kon ik de Engelse cup-piloot afhouden en plots gebeurde er iets ondenkbaar: Ik zag wagen n° 45 gas terugnemen en was verwonderd. Al vlug bleek deze vertraging voorbereidend werk voor een fatale aanval want de ronde erop kwam David W. veel sneller als tevoren opzetten en helaas moest ik er aan geloven. Na zijn inhaalbeweging werd ik helaas sterk gehinderd door een S1-silhouette waardoor ik onmiddelijk 100m moest inboeten op de 45 en dus kon ik ook al niet meer genieten van David W.’s drag.”
De uitslag van de eerste race: Adriaenssens-Nye 3e in T3S, De Graef – De Maeijer 4e.
De tweede race werd aangevat door David W. Nye (n° 45) en Wim De Graef (n °51). Beide wagens kwamen goed weg en reeds in de tweede bocht kon Wim De Graef David W. Nye passeren. David, gehinderd door een andere Supercopa, viel onmiddelijk een plaats terug en viel vastberadener als ooit tevoren aan. Na een zuiver maar hevig gevecht van een drietal ronden slaagde David erin wagen n° 51 te passeren. David W. Nye, die tijdens de eerste stint een stevig front moest vormen tegen de hevige aanvallen van Chris Voet kon mooi stand houden en beiden trakteerden het publiek op een bloedstollend gevecht! Tijdens de verplichte pilotenwissel namen Adriaenssens en De Maeijer het stuur over van de Spaanse krachtbronnen en mochten hun kunsten nog even tentoonstellen aan het talrijke publiek. De jonge vechthaan die wagen n° 45 op een mooie derde positie in handen kreeg sloeg vastberaden toe en kon in de laatste 45 minuten de zege nog net binnenhalen. “De warmte speelde iedereen parten en door snel en sparend rijgedrag kon ik oprukken naar de eerste plaats. Ik heb steeds getracht zo weinig mogelijk te ondersturen om de voorbanden te sparen en dit wierp onherroepelijk zijn vruchten af!”
Gunther De Maeijer die bijna van een podiumplaats mocht proeven had zijn laatste stint liever anders afgesloten. Ik kreeg de wagen in perfecte staat over van mijn co-equipier op een vierde positie en ik kon vrijwel onmiddelijk de derde plaats innemen. Daar het mijn eerste raceweekend is in deze prachtige bolide geef ik eerlijk toe ik die laatste tienden nog niet machtig ben. Christian Franck, voormalig vice-kampioen, kwam sterk op zetten en maakte langzaam maar zeker tijd goed op mij. Toen Franck in mijn spiegel verscheen heb ik hem enkele ronden kunnen afhouden maar zijn ervaring kreeg helaas overmacht. Op de valreep verloor ik mijn derde positie, maar dit feit motiveert mij alleen maar om nog harder te werken voortaan!”
Gunther die zich voor de Trophée de Bourgogne moet excuseren is tijdens de 12h de Spa zeker opnieuw van de partij. De rijder-indeling voor de Franse beproeving begin mei: Seat Leon Supercopa n° 45 Adriaenssens – Nye, Seat Leon Supercopa n° 51 De Graef – Van Kelst.
Met een respectievelijke tweede (n° 45) en vierde positie (n° 51) in het T3S-kampioenschap is het Spork Racing Team onder leiding van Herman Adriaenssens uiterst gemotiveerd!
